Ecm

Ecm Production Almanya Münih'te bulunan bir plak şirketidir. Kurulumu 1969 olmakla birlikte çağdaş müziğin en önemli temsilciliğini yapan firmalardan biridir.. Arşivinde çok önemli müzisyenlere yer ayırmaktadır. Müziğe farklı bir boyut kazandıran Ecm ; klasik, jazz ve etnik ağırlıklı çalışmaları ile bu konumdaki prestijini her geçen gün yükseltmiştir. Albüm kapaklarındaki tasarımların estetik görünümlerine ayrı güzellik kattığı Ecm , popüler müziğin ötesinde kendine özgün yanı ile zor bir müzik olduğunu söyleyebilirim..Ecm kayıtlarından çıkmış sanatçıları zaman zaman sizlerle paylaşacağımı belirtirim..

http://www.ecmrecords.com

Mickey Rourke

The Wrestler (güreşçi) filminde oyunculuğunu müthiş sergilemiş aktördür kendisi.. 80 li yıllara damgasını vurmuş güreşçinin hayatını anlatmıştır.

Yıllardır garip bir hayatı vardır kendisinin. 1987 de çektiği Barfly filminde çok sevdiğim yazarlardan Charles Bukowskinin Henry Chinaski karakterini oynamıştır. Kendisi serseri ve ayyaş olmayı çok sevmiştir.Henry Chinaski karakteriyle çok benzeşir.Zamanında kızların hem çok sevdiği hemde nefret ettiği karakterdir.Yine aynı dönemde Angel Heart ( Şeytan Çıkmazı ) filminde oyunculuğunu ispatlamıştır. Motor meraklısıdır..1991 de Harley Davidson and the Marlboro Man filmiyle çıkışını sürdürmüştür.. Oynadığı bir sürü filminin yanı sıra hayatını istediği gibi yaşayan aktörlerdendir. Kendisi boksördür ve yediği dayaklardan dolayı suratının dağılması onun büyük değişimlerinden biridir.. Başlı başına ekoldür. Oldukça karizmatiktir. Yaşlanmasına ve çalkantılı bir hayatı olmasına rağmen oynadığı son filmde yine oyunculukta ön plana çıkmayı başarmıştır..

baştan ve sondan...

aman yaa..
kendine geL.
yarın sabah olacak tekrar...
anna ve otto'nun ki gibi...
herzaman baştan ve sondan söylendiği gibi...
yeniden.
aynı işte.
belkide farklı...

Korkmak ve görmek..

Korktum.
Nasıl bir şeyle karşılaşağımı bilemeden adım atarak hep korktum..
Bazen insan kendi aklının labirentlerinde kaybolur.
Görmen gerekir..
Ve gördüğünle yaşarsın ve korkmazsın...
Görmen gerekir sadece...

film - Benjamin Button

Mükemmel ötesi...

Son zamanların en iyilerinden...

Yaratıcılığı, farklı şekillerde içimizden geçip gitmesi film boyunca.

İçimizde yaşayan herşeyi , zaman kavramıyla fantastik bir şekilde anlatmış yönetmen David Fincher..

Bittiğinde sizi sarstığı için için sinir oluyorsunuz ama bir taraftanda hatırlattığı için teşekkür ediyorsunuz...

Bizi neyin beklediğini asla bilemeyiz.

Bazen çarpışma noktasındayızdır ama farkına

varmayız.

Hayat ,kimsenin kontrol edemediği yaşamların ve olayların kesişiminden ibarettir...

Olaylar karşısında son derece kızabilirsin.

Küfredebilir, kadere lanet okuyabilirsin...

ama yolun sonuna geldiğinde...

her şeyi bırakmak zorundasın.

Bazı insanlar,nehir kıyısında oturmak için doğar

Bazılarına yıldırım çarpar.

Bazılarında müzik kulağı vardır.

Bazıları sanatçıdır.

Bazıları yüzer.

Bazıları düğmelerden anlar.

Bazıları Shakespeare'ı bilir.

Bazıları annedir.

Ve bazıları, dans eder.

Charles Bukowski (1920 - 1994)

20.yy edebiyatına kendine özgü tavrı ile katılmış bir yazardır Bukowski. En önemlisi kendi yaşamı içinden söz almasıdır. Zaman zaman bilinçli zaman zaman acımasız bir tavrı ile yaşamı boyunca kişisel başkaldırısını törpülemeden ,yazarlık ve aydın kimliğini kendi doğruları ile sunmayı başarmıştır. Ekmek arası romanı; Gorki'nin Çocukluğum ,Dostoyevski'nin Suç ve Ceza, Kosinski'nin Boyalı Kuş,Genet'nin Hırsızın Günlüğü romanlarının yanında yer alır..

Toplumun en alt kesimini acılarıyla ve gerçekleri ile anlatır. Toplumun içinde hakim kültüre ve ahlak değerlerine aykırı ,sisteme ayak uyduramayan karakter onun romanlarının kahramanlarıdır.

'' Kuşkusuz sokakta yaşayanlarının arasında da çok iyi insanlar vardır.Ve onlar zavallı falan değillerdi,yalnızca sistemin dişlileri arasındaki yerlerini almamışlardı... Sınırları reddederek özgür yaşayan , ama yine de başını sokacak bir ev bulabilenlerin sisteme karşı önemli bir zafer kazandıklarını rahatlıkla söyleyebilirim.''

Bukowski ayyaş,pis ve zen kayıtsızlığıyla anıldığı ölçüde de ahlaksız olarak bilinir. Sanatı benzersiz ruhu ile farklı bir dünyayı anlatarak gerçekliğin sözcülüğünü yapmıştır.Yazar olarak kendini edebi anlamda var etmeyi başarmıştır.

''Kötü çocuklar onlar'' derdi babam.''Fakir ailelerin çocukları'' Evet diye katılırdı annem. Annemle babam zengin olmayı arzuladıklarından kendilerini öyle görüyorlardı''

Kadınlara karşı kurduğu dünya ise romanlarında nefretten aşka kadar herşeyi ile varolmayı başarmıştır..

''Kadınlar her yere yanlarında aynayla gitmekten vazgeçtiklerinde bana kadın haklarından söz edebilirler belki''

Yaşamını farklı tüketmiştir ve kendi gibi olmayı başarmıştır. Kendini izlemiştir ,kendinden kaçmamıştır ve kendi gibi ölmüştür...

''Genellikle yaşamın en güzel bölümleri hemen hiçbir şey yapmadığınız anlardır. Vaktinizi tümüyle ense yaparak geçirirsiniz.Her şeyin anlamsız olduğunu fark ettiğiniz zaman,bunun ayrımına varmış olmanız yaşamınızı anlamsız olmaktan kurtarır aslında. Ne demek istediğimi anlıyormusunuz? Benimkisi iyimser kötümserlik.''

Stradivarius

Stradivarius, telli çalgılarda ve özellikle kemanda, Antonio Stradivari ve ailesinin bir markasıdır.
18. yüzyılda ürettikleri keman ,viyola ,viyolonsel,arp, çello gibi 1000'in üstünde enstrüman üretip bir marka olmuşlardır. Günümüze kadar yaklaşık 700 tane enstrüman olduğu sanılmakla birlikte 2006 da bir keman 3.54 milyon dolara satılmıştır. Bu rakam geçenlerde bana gelen bir yazıda dikkatimi çekip bu araştırmayı yapmıştım..
ve güzel yazı...

Metrodaki kemancı...

Soğuk bir Ocak sabahı, bir adam Washington DC'de bir metro istasyonunda, kemanla 45 dakika boyunca altı Bach eseri çalar. Bu süre içinde, çoğu işe yetişme telaşındaki yaklaşık bin kişi kemancının önünden geçip, gider.

Kemancı çalmaya başladıktan ancak üç dakika kadar sonra, ilk kez orta yaşlı bir adam kemancıyı fark edip, yavaşlar ve birkaç saniye sonra da gitmek zorunda olduğu yere yetişmek üzere yine hızla yoluna devam eder.
Kemancı ilk bir dolar bahşişini bundan bir dakika kadar sonra alır. Bir kadın yürümesine ara vermeksizin parayı kemancının önüne koyduğu kaba atarak, hızla geçer, gider.

Birkaç dakika sonra, bir başka adam duraklayıp, eğilerek dinlemeye başlar ancak saatine göz attığında işe geç kalmamak için acele ettiğini belirten ifadelerle hızla yoluna devam eder.

En fazla dikkatle duran ise üç yaşlarında bir oğlan çocuğu olur. Annesinin çekiştirmelerine rağmen, çocuk önünde durur ve dikkatle kemancıya bakar. En sonunda annesi daha hızlı, çekiştirerek çocuğu yürümeye zorlar. Oğlan arkasına dönüp dönüp kemancıya bakarak, çaresizce annesinin peşinden gider. Buna benzer şekilde birkaç çocuk daha olur ve hepsi de anne, babaları tarafından yürümeye devam için zorlanarak, uzaklaştırılırlar.

Çaldığı 45 dakika boyunca kemancının önünde sadece 6 kişi, çok kısa bir süre durur. 20 kişi duraklamadan, yürümeye devam ederek, para verir. Kemancı çaldığı süre içinde 32 dolar toplar. Çalmayı bitirdiğinde ise sessizlik hakim olur ve kimse onun durduğunu fark etmez, alkışlamaz.

Hiç kimse onun dünyanın en iyi kemancısı Joshua Bell olduğunu ve elindeki 3,5 milyon dolarlık kemanla, yazılmış en karmaşık eserleri çaldığını anlamaz. Oysa Joshua Bell'in metrodaki bu mini konserinden iki gün önce Boston'da verdiği konser biletleri ortalama 100 dolara satılmıştı...

Bu gerçek bir hikayedir ve Joshua Bell'in öylesine bir kılıkla metroda keman çalması, Washington Post gazetesi tarafından algılama, keyif alma ve öncelikler üzerine yapılan bir sosyal deney gereği kurgulanmıştır. Sorgulanan şeyler; sıradan bir yerde, uygunsuz bir saatte güzelliği algılayabiliyor muyuz? Durup ondan keyif alıyor muyuz? Beklenmedik bir ortamda, bir yeteneği tanıyabiliyor muyuz? İdi...
Bu deneyden çıkarılacak kıssadan hisse ise, dünyanın en iyi müzisyeni, dünyadaki en iyi müziği çalarken, önünde durup, dinleyecek bir dakikamız dahi yoksa, başka neleri kaçırıyoruz acaba?

film - seven pounds

Gabriele Muccino...

İtalyan bir yönetmen...

Dramı güzel işleyen tarzı ile...

The Pursuit of Happyness (umudunu kaybetme) üstüne yine bir Will Smith çalışması seven pounds ile...

Will Smith..

Bu iki filmde beni şaşırtan eskiden sevmediğim adam... Avrupadan Amerika kültürüne sekmiş Gabriele Muccino filmleri ile karakter oyunculuğu başarıyla benimsemiş siyah adam...

Acı , kayıp, yaşam,iyi,kötü ,görmek ve bakmak üzerine...

Süprizlerle dolu bir hayatı ,dram ve durağanlıkla sunmuş Gabriele Muccino...

'' Neden ben?''
''Çünkü sen iyi birisin.''
''İnsanlarin seni izledigini görmedigin zamanlarda bile.''

iki tavşan -( minima moralia ,sayfa 208 )

Bir şarkı,kendimi bildim bileli mutluluk verdi bana:'Dağ ile derin,derin vadi arasında' diye başlıyor ve çayırda serilmiş yatarken bir avcı tarafından vurulan ve hala canlı olduklarını anlayınca da hemen oradan tökezleyerek kaçmaya çalışan iki tavşanın öyküsünü anlatıyordu.Ama kıssadan hisseleri ancak çok sonraları çıkarabildim. Sağduyu ancak umutsuzlukta ve uç durumlarda sürdürebilir varlığını; nesnel çılgınlığa kurban gitmemek için saçmalık gerekir.Örnek alınmalı o iki tavşan. Ateş edildiği anda kendini yere at,korkudan sersemlemiş bir halde bekle ve aklını başına toparlar toplamaz da halin kaldıysa bütün gücünle tabanları yağla.Korku kapasitesiyle mutluluk kapasitesi birdir:Deneyime sınırsızca açık olmak ,sırtı yere gelenin kendini yeniden keşfettiği o kendini bırakma yaşantısına denk düşer.Varolan karşısında duyulan ölçüsüz bir kederle ölçülmeseydi mutluluğa mutluluk denebilir miydi? Çünkü ağır hastadır dünya.Ona temkinli bir tavırla kendini uyarlayan,sırf böyle yapmakla onun çılgınlığına da katılmış olur;oysa egzantrik kişi direniyor ve dünyaya ''yeter kes artık! '' diyebiliyordur.Felaketin yanılsamalı niteliği üzerinde ,'umutsuzluğun gerçek dışılığı'' üzerinde durup düşünebilen ve sadece kendisinin hala canlı olduğu değil,dünyada hala yaşam olduğunu fark edebilen de sadece odur.Donup kalmış tavşanların kurnazlığı,kendileriyle birlikte avcıyı bile kurtarır: Kaçarken onun suçluluğunu da aşırmışlardır.

müzik üstüne.. (film - Tous les matins du monde)

-Bayım, kötü çalmamıştınız.
-Vücudun pozisyonunu biliyorsunuz, duygulu bir biçimde çalıyorsunuz.
-Yayı iyi kullanıyor, viyolanın üzerinde uyumlu bir şekilde gezdiriyorsunuz.
-Notaları ustaca kullanıyorsunuz...
-ve bazen de sevimli, ama ben müziği duyamadım.
-Dans eden insanlar için çalabilir,sahnedeki şarkıcılara eşlik edebilirsiniz.
-Yazdıklarınız beğenilir ve kimse sizi eleştirmez.
-Hayatınızı kazanırsınız...
-müzik yapmadığınız hayatınızı,ama bir müzisyen olamazsınız.
-Hissedebilmek için bir kalbiniz var mı?

hiçbir şey

hiçbir şey değilim.
hiçbir şey olmayacağım.
bir şey olmayı isteyemem.
ancak , dünyanın bütün düşleri var bende.

film - once ( bir zamanlar)

Doğal içten ve çok yakın. Mükemmel müzikler. Film gibide değil. Kamereya yansımış yeryüzündeki insanlar. Ben sen siz onlar bunlar.

Ben de herkes gibi,hayatımı kazanmaya çalışıyorum.

Aslında ikimiz de aynı takımdayız,haklısın dostum, özür dilerim.

"Yüzeye doğru kazıyorum şimdi."

"Ve işleri yoluna koymak için uğraşıyorum."

"Çok fazla şey yanlış anlaşıldı."
"Ve bu gizem sadece şüphe getiriyor. "Ve bu gizem sadece şüphe getiriyor."

...elimi tutmak için uzandığında."

''Eğer söyleyecek bir şeyin var ise...

...şimdi söylersen, iyi edersin."

''Çünkü, işte beklediğin an geldi.''

"Berabere bitirmek için,istediğin fırsat."

"Gölgeler düştüğü vakit üzerime..."

"...kazanacağım ben bir şekilde."

"Çünkü melekler söyledi bana..."

"...hiç olmadığım kadar yakınmışım Tanrı'ya."

"Bu yüzden, varsa söyleyeceğin bir şey..."

"...şimdi söyle bana."

"Özgür olmak istiyorum."

"Kendim olmak istiyorum."

"Olduğun gibi ol istiyorum."

"Sen de ister misin olduğum gibi olayım?"

"Sanırım istersin..."

...sanırım istersin!"